به جرات میتوانم بگویم اولین شبى است از تاریخ ٩٣/٥/٢
زمانى که بیانیه خود را در سالن فاطمى انجمن داروسازان قرائت کردم و درخواست خود مبنى بر تشکیل کمیته بحران را به هیات رییسه انجمن تحویل دادم اینچنین اسوده خاطر سر بر بالین میگذارم.
براستى پس از سالها سردر گمى و از دست دادن فرصت ها یکى پس از دیگرى جامعه داروساز راه خود را پیدا کرد و با کنار گذاشتن اختلافات با پذیرش محوریت قانونى سازمان نظام پزشکى دست در دست هم در صدد حل بحران جامعه داروساز برامد.
این نقطه عطفى در تاریخ پر فرازو نشیب داروسازى ماست.
به برکت حضور دلسوزانى چون دکتر اذرنوش،بزرگ مرد فداکارى که با اندیشه وصل و اتحاد پاى در میدان گذاشت و بادرایت و اینده نگرى دست طیف هاى مختلف جامعه داروساز را در دست هم گذاشت و انها را به سمت ایجاد اتحاد و یکپارچگى رهنمون ساخت میتوانیم به نسل هاى اینده داروساز خود نوید ایجاد جامعه اى پربار و سرشار از موفقیت دهیم.
ارى اینچنین است
جامعه ما به حضور بزرگانى چون او به خود میبالد.
در بین خود کم نداریم بزرگانى چون دکتر مژدهى،دکتر خویى،دکتر غلامى و بیشمار اساتیدى که با تحمل سختى ها و مشقات راه را جهت پیمودن مسیر پر مخاطره اعتلاى جامعه داروسازى هموار کردند و اکنون با تواضع و فروتنى و بدون ذره اى کبر و خودخواهى دست در دست هم ،در کنار هم با قبول محوریت سازمان نظام پزشکى در صدد زدودن لکه هاى غبار از چهره خسته و مظلوم داروساز بر امده اند.
به پیشواز روز داروساز میرویم
روز تولدمان در روشنایى اتحاد و یکپارچگى جامعه داروساز